M/V
Als je op een formulier of op een wesite je gegevens moet vullen en moet aanvinken of je een man of vrouw bent, staat negen van de tien keer de man als eerste vernoemd. Dat is misschien maar een dingetje, maar het zit wel in ons systeem vastgeroest: de man is de norm. 

De genderongelijkheid komt ook naar voren in onze taal. De neutrale term wordt gebruikt voor mannen of voor mannen én vrouwen samen, maar nooit voor vrouwen alleen. Bij een 'chirurg' denken de meeste mensen alleen aan een man, ook al zijn er veel vrouwen die chirurg zijn. Verplegers kunnen man of vrouw zijn, maar als we het alleen over vrouwen hebben, heten ze ineens verpleegsters. 

In sommige woorden is de man onderdeel van de benaming: cameraman, groenteman, ombudsman, timmerman en vuilnisman. We kennen geen groentevrouw en geen timmervrouw. Sterker nog: de functie kinderombudsman is een officlële benaming die in de wet is vastgelegd. De kinderombudsman wordt door de Nederlandse regering aangesteld, alleen: de huidige kinderombudsman is een vrouw: Margrite Kalverboer.

Die ongelijkheid zien we ook bij de termen secretaris en secretaresse. Een secretaresse heeft een administratieve functie, terwijl een secretaris meestal een bestuurlijke functie heeft en zelfstandig beleid kan uitzetten. Een secretaris kan voor administratieve ondersteuning een eigen secretaresse hebben, maar nooit lees je dat een secretaresse ondersteund wordt door een secretaris. 

Invulformulieren en taal zijn maar twee voorbeelden die gekoppeld zijn aan de rollen van vrouwen en mannen. Onze hele samenleving staat bol van verwachtingen en stereotypen.